Update Incredible India

Update Incredible India,

Een vriendelijke groet vanuit warm India, terwijl in Nederland de schaatsen alweer uit de kast zijn geweest ben ik ondertussen de woestijn ingeweest voor wat aangenamere temperaturen. Mijn laatste update was vanuit Jaipur, dus lijkt mij dat een mooi begin voor een nieuw reisverhaal.
Na Jaipur besluit ik naar Ajmer te gaan, schijnt een mooi en rustig plaatsje te zijn dus laten we dat maar eens gaan checken. Regel een treinkaartje en sta op het juiste tijdstip op het juiste platform, maar geen trein te zien, het treinnummer staat wel op de elektronische borden maar nog steeds geen trein te zien, vertraging is hier standaard inbegrepen in de ticketprijs dus wacht geduldig af. Als mijn treinnummer van de borden verdwijnt ga ik over op actie, bij navraag blijkt mijn trein al te zijn vertrokken. Ik stond inderdaad op het juiste platform maar dit betrof een korte trein die helemaal voorop het platform stond en ik stond achteraan, terwijl ik dus op mijn trein stond te wachten was deze al reeds op het platform en heb ik ‘m dus gewoon gemist. En gaat nog een bus naar Ajmer, maar heb geen zin in een overvolle busrit voor 5 uur dus terug naar het Guesthouse, nieuw kaartje geregeld voor de volgende dag. De volgende morgen moet ik om 10 uur al uitchecken maar heb nog 6 uur voor mijn trein gaat dus breng ik mijn tijd door op het dakterras van het guesthouse, het woord dakterras is wat ver te zoeken, het is een dak maar geen terras te bekennen, ik pik een stoel uit de lobby en breng er wat uurtjes door met lezen, bijbruinen en niks doen.
Ditmaal sta ik voorop het perron en de trein is inderdaad zeer kort, 4 wagons, incl. Locomotief. Ankomst in Ajmer is inderdaad lekker rustig, met een groot meer aan de rand van de stad waar ik een paar uur doorbreng. In de bomen boven mij een hels kabaal en vraag mij af wat voor vogel zo'n herrie maakt, als ik goed kijk zie ik dat deze ‘'vogels'' vleermuizen zijn, en niet te klein ook, mega grote beesten hangen hier ondersteboven in de boom. Blijf hier twee dagen en ga door naar Pushkar, schijnt ook een leuk klein dorpje te zijn en is maar 11 kilometer hier vandaan, ik neem een lokale bus en sta om 11 uur s'morgens in Pushkar. Raak aan de praat met een barbier die vraagt of ik een scheerbeurt wil, kan er wel een gebruiken en voor ik het weet zit ik in de stoel voor een Indische scheerbeurt. Leuke ervaring. In het midden van het dorp een groot heilig meer, en iedere bezoeker wordt geacht een donatie te doen. Zoals mij wel vaker is opvallen wordt onder het mom van ‘'religie'' ondertussen een commerciele business gerund. De ‘''priester'' hij zei dat hij priester was, ik vond hem er niet overtuigend uitzien, vraagt om een donatie. Als ik beleefd vraag naar een gebruikelijk bedrag voor donatie zegt hij ‘'About $40,- is ok, ik kijk hem aan of toevallig niet een tik heeft gehad van de Indische molen en doneer een bescheiden bedrag, hij zegt dat het te weinig is en ik vertel hem dat ik hetzelfde bedrag heb gedoneerd bij de Heilige Gouden Tempel. Hij ziet in dat ik een goed punt heb en zo bespaar ik $39,- Het is een donatie, geen sponsering.
Blijf een middag in Pushkar en neem de bus weer terug. Volgende stop is Nagaur waar ik hoop een Camel Festival mee te maken, eens in de paar weken is daar een groot festival met kamelenrace, show en verkoop. Helaas is een geen Camel Festival de komende paar dagen en dus ga ik richting Bikaner waar ik de Karni Mata Temple wil bezoeken. Anders dan de naam doet vermoeden is dit een heilige tempel, maar dan voor ratten. Waar deze diertjes deze heilige status aan hebben overgehouden is mij niet geheel duidelijk geworden. Bij aankomst uiteraard schoenen en sokken uit en zo schuifel ik op blote voeten de Heilige Ratten Tempel binnen.

Na nog geen 30 seconden in de Heilige Ratten Tempel gaat het al helemaal fout. Ik stap op een rat, het arme beestje maak een verschrikkelijk geluid en als ik snel mijn voet optil neemt de rat de benen, hij heeft het overleefd, hij doet 't nog.Iets voorzichtiger ga ik verder de Tempel in en overal om mij heen de bruin-grijze beestjes. Omdat ze heilig zijn worden de diertjes gevoerd door bezoekers en de ratten hebben hier dan werkelijk een paradijs. Wat mij opvalt is dat ratten hele speelse beestjes zijn, hier en daar zitten een paar ratten achter elkaar aan en het is eigenlijk best wel een leuk gezicht om te zien. Neem uiteraard genoeg foto's om een gehele documantaire over ratten mee te vullen. Ook zie ik nog een witte rat, dat schijnt geluk te brengen, ook is het een goed teken als er een rat over je voeten loopt. Als ik op een traptrede zit kom er een nieuwsgierige rat aangerend, hij snuffelt even aan mijn voeten maar laat zich door mij zweetvoeten niet afschrikken en baant zich een weg over mijn voeten. Het voelt een beetje kriebelig maar prachtig om te zien, ik ben dan ook zo gefasineerd door dit schouwspel dat ik helemaal vergeet een foto te nemen. Na een uurtje hou ik het voor gezien en neem de bus terug naar Bikaner. De Heilige Ratten Tempel was zeker de moeite waard, erg leuke ervaring en ik kan in ieder geval zeggen dat ik door de ratten ben besnuffeld.

De volgende trein die ik neem zet mij af in Jodhpur waar ik maar 1 nacht verblijf, mijn eindbestemming is Jaisalmer, de woestijn van India. In de trein naar Jaisalmer de gebruikelijke ‘'touts'' jongens die je overhalen om in bepaalde hotels te verblijven, en waaraan hun een flinke comissie overhouden. Ik krijg een goedkoop aanbod voor luxe uitziend hotel en gratis rit naar centrum. In het hotel krijg ik inderdaad voor spotgoedkoop een luxe kamer met wi-fi, dakterras en zwembad is ook beschikbaar. Via dit hotel weet ik een goede prijs te bedingen voor een 2-Daagse Camel safari en de volgende morgen vertek ik. Met een groep van 6 reizigers staan we na een half uurtje rijden bij de kamelen, de beesten zien er mak uit en zitten op hun gemak wat te grazen. Opstappen is even wennen omdat de beesten best wel hoog zijn, met een korte ruk aan het touw gaat de kameel omhoog en dat is de eerste keer echt even wennen, de achterpoten gaan eerst omhoog en dan volgen de voorpoten. Als we eenmaal lopen is het helemaal geweldig, de kameel sjokt op zijn gemak door het hoge gras en het duurt een uurtje voor je ben gewend aan het gesjok en het ritme heb gevonden. In de middag stoppen we bij een drinkplaats en overal om ons heen staan kamelen. We zijn nog niet in de woestijn, de omgeving hier heeft meer weg van een steppe. Einde van de middag zijn we in de woestijn, overal om je heen hoge zand duinen en een felle zon, heb me al meerdere malen ingesmeerd maar voel mijn armen branden. Helemaal te gek is als er een man op een kameel aankomt die ijkoude flessen bier verkoopt, hij heeft zojuist 11 kilometer afgelegd om hier een beetje winst te maken, uiteraard koop ik een koude fles bier en we hebben met z'n allen de grooste lol, een koud biertje in de woestijn, wanneer maak je dat nou mee,.? We lopen een eind de woestijn in en vinden een mooi plekje om de zonsondergang te zien, als de zon weg is voel je de temperatuur direct zakken, het wordt een koude nacht. Avondeten doen we bij het kampvuur en om half 10 zoek ik me bed op, nou ja, bed? We slapen in de woestijn, ik lig op een deken en heb mijn slaapzak en 2 dekens over mij heen, ik lig achter wat struikgewas om uit de koude wind te liggen en die avond is het volle maan en zie ik een mooie sterrenhemel. Wat een ervaring. Halverwege de nacht wordt ik wakker als ik wat geritsel links van mij hoor, als ik naar links kijk lig ik oog-in-oog met een hond die ook een warm plekje probeert te vinden in de koude woestijn. Hij lijkt mij niet gevaarlijk dus slaap ik verder. Het volgende moment dat ik wakker wordt heeft de woestijnhond zich op mijn voeteneind genesteld, lekker warm zal hij wel gedacht hebben, een kleine 10 meter voor mij zie ik een beest rennen, een grote hagedis schiet voorbij, door de volle maan kan ik hem goed zien en schat dat deze zo'n 50 cm. lang is, ik ben de hond dankbaar dat hij me wakker heeft gemaakt. Vóór zonsopkomst ben ik wakker en de hond ligt nog in dromenland, ik ga eruit om zonsopkomst te zien en deze is werkelijk prachtig om te zien. Ontbijt bestaat uit gekookte eieren met toast en warme thee. Daarna je kameel uit de woestijn plukken en opzadelen want we gaan weer terug. We nemen een korte route door de steppe en zie hier en daar snelle herten rennen, gazelles? We sjokken onze weg terug naar de auto en staan om 3 uur s'middags weer in het hotel, douchen om het zand weg te spoelen en die nacht heb ik een trein terug naar Jodhpur, waar ik een mooi fort bezoek. Vanaf hier een leuk uitzicht op Jodhpur die de bijnaam ‘'Blue City'' heeft. Vanaf het fort is het merendeel van de stad blauw, huizen, muren, restaurant, alles heeft hier een blauwe tint. Ook leuk is het bezoek aan het voormalig paleis van de Mahardjah, prachtig groot paleis met 347 kamers en de Mahardjah heeft zelfs zijn eigen vliegmaatschappij opgericht met verbindingen naar Europa en Zuid-oost Azie. Op oude foto's zie ik een toestel van de KLM vliegen, kijk, toch weer stukje Hollands Glorie ontdekt. Ook bijzonder is de collectie auto's waaronder meerdere Rolle-Royce, Buick, Mercedes-Benz en al niet meer. Een deel van het paleis is nu Hotel en van een gids hoor ik dat een kopje thee alleen al Rs3000,- kost, omgerekend is dat €46,- ik hou het bij mijn flesje water en ga weer terug naar mijn hostel. Ondertussen zijn de reisplannen in vol bedrijf, in de 1e instantie wilde ik naar Myanmar maar de grenzen zijn gesloten voor reizen overland, vanaf Calcutta boek ik een goedkope vlucht naar Bangkok, Thailand.
In het hostel spreek ik twee reizigers die naar een echte Bollywood film gaan die avond, besluit om mee te gaan en zo zit ik in een Indische bioscoop. Geen Engelse ondertiteling uiteraard maar toch genoten. S'avonds heb ik een trein naar New Delhi, waar ik nu voor de 3e keer kom, dit is gewoon het grote verdeelstation voor alle treinen, 1 nacht New Delhi en dan de trein naar Calcutta, duur van de treinrit, 35 uur, uiteraard lopen we de gebruikelijke vertraging op en tegen middernacht sta ik op Calcutta en heb bijna op de minuut precies 40 uur in een trein doorgebracht.
In Calcutta doe ik niet zo veel meer, beetje niks doen, rondje door de stad, en de laatse dingen voorbereiden op mijn aankomst in Bangkok. Zondag de 19e vlieg ik. Tegen de tijd dat ik uit India vertek heb ik er toch 7 prachtige weken in India op zitten,

tijd om in Thailand te gaan kijken,.!!

Tot een volgende Update en dan vanuit Zuid-oost Azië,.!!
Ik hou julie op de hoogte
Vincent

1 Maand India

Update vanuit Rajasthan, West India,

Hallo allemaal, bij deze weer alive&kicking vanuit magisch India. Ondertussen bevindt ik mij richting de woestijn, heb de eerste kamelen al gespot en de temperatuur loopt hier gedurende de dag al lekker op. First things first, New Delhi. Na onze aankomst verkennen we de stad een beetje, bezoeken wat leuke monumenten en maken plannen voor een bruisend Oud&Nieuw, Nieuwjaar vieren in New Delhi, helemaal te gek. Als we in de rondte vragen horen we over een nieuwjaarsfeest, het lijkt ons de moeite waard. Oud jaar sluiten we af met een lekkere maaltijd en gaan richting het feest. Sfeer erg leuk, veel andere nationaliteiten en voor een eenmalig entreebedrag, gehele avond hapjes en drankjes. Hoogtepunt uiteraard klokslag 12 uur als iedereen uit z'n dak gaat, erg leuk om nieuwjaar eens mee te maken op een andere plek. Dagen erna oud paleis bezocht, mooi om te zien. We doen ook een ‘Street kid tour' georganiseerd door voormalige straatkinderen die met behulp van goede organisatie weer terug in de maatschappij wisten te komen. Nog steeds zijn er veel straatkinderen en deze organisatie zet zich in om ze allemaal van de straat te krijgen, we krijgen een rondleiding door de stad en horen zo de verschrikkelijke details over wat deze straatkinderen meemaken en hoe zij moeten leven, in New Delhi alleen al zijn er 200.000 straatkinderen. Naderhand zijn we in het klaslokaal waar de kinderen les krijgen en mogen we op de foto met ze, erg leuk. De kinderen die hier zijn genieten nu volop vanaf het leven en krijgen eten, onderdak en opleiding. Ik bezoek ook het graf van Mahatma Gandhi die hier zijn rustplaats heeft gekregen. Mooie rustgevende plek, jammer dat hij vermoord is, in het museum hangt er een poster van Martin Luther King, wat beide mannen gemeen hadden is dat ze beide streden voor sociale gelijkheid in de samenleveing, en helaas heeft Luther King het ook met zijn leven moeten bekopen. Volgende stop; Taj Mahal,..!! we nemen een trein naar Agra en hebben 7 uur vertraging, locomotief gaat kapot en er moet een andere komen. Uiteindelijk komen we aan bij de Taj Mahal met een grote glimlach, Wat is 'tie mooi, van veraf is het een indrukwekkend gebouw en als je dichterbij komt zie je prachtige details die dit gebouw versieren. Gebouwd door een Maharadjah uit liefde voor zijn overleden vrouw, hij besloot een monument te bouwen dat de schoonheid van zijn overleden vrouw evenaarde en dit is het resultaat. Een prachtig gebouw, leuk detail, alleen haar graf, en later ook zijn graf, is vierkant, de rest van het momument heeft vlakke zijkanten, verder is dus niks vierkant. De zon schijnt hier volop en lig heerlijk in het zonnetje in een van de portieken en voor ik het weet wordt ik een uur later wakker, ben dus in slaap gevallen bij de Taj Mahal. Hoor naderhand dat er veel toeristen foto's van mij hebben gemaakt omdat het zo leuk was om te zien, een slapende backpacker bij de Taj. Uitgerust ga ik weer verder, nachtrein naar Varanasi, een van de vele mooie plaatsen aan de heilige rivier de Ganges. Vind een goed guest house en de volgende morgen heb ik een boottocht over de rivier de Ganges. Het is mistig dus de zonsopkomst is niet goed te zien, maar toch erg genoten. In de vroege ochtend zijn er al veel mensen die een heilig bad nemen in de rivier, hun liever dan ik. Ondanks dat het een heilige rivier is, is het ook een van de meest vervuilde rivieren van India, mede door de riolen die hierin uitkomen. Ook woon ik een crematie bij, zoals ik al vaker heb gehoord worden na de crematie het lichaam, of wat er ook van over is, zo in de Ganges gedeponeerd, voor Indiërs is er geen heiligere manier om je leven te beeindigen. Ik hoor dat er hier een vuur is dat 24 uur per dag brand en dat al voor duizenden jaren, zou kunnen, was er niet bij toen het werd aangestoken, maar de religie van Indiërs gaat duizenden jaren terug in de tijd. Na mijn heilige Ganges bezoek ga ik richting Patna in de provinci Bihar, vind een slaapzaal waar ik de enige gast ben en de slaapzaal is in de kelder van het gebouw en heeft een beetje creepy sfeer, als ik een deur open vind ik een verlaten trappenstelsen wat nu voor opslag wordt gebruikt. Mijn idee over Hotel Dracula knapt er niet van op. Het was zo'n trappenstelsel waar je drie lijken onder de kast kan verwachten van ooit jonge en gemotiveerde backpackers. De douche heeft het vorige eeuw al begeven, lekker makkelijk, zijn we snel klaar. Ik overleef de nacht en ga naar de Ruines van Paliputra, viel klein beetje tegen, hier en daar zie je nog een paar stukken baksteen in de grond waar vroeger een paleis heeft gestaan en er is een pilaar tentoongesteld waarvan ze zeggen dat er wel 80 waren, waar dan die andere 79 heen zijn gegaan, Joost mag het weten. Er is geen andere optie dan een bus te nemen naar mijn volgende plek en ook ditmaal heeft mijn chauffeur teveel naar de Grand Prix gekeken want met een overbeladen bus zetten we een nieuw snelheidsrecord op kleine zandwegen en links en rechts zie ik op hoge snelheid greppels voorbij komen en bij iedere inhaalmanouvre bereid ik mij voor op een onaangename kennismaking met deze. Gaya en Bodghaya wel weer de moeite waard. Mijn reisgezelschap wordt aangevuld met 4 Spaanse meiden en gedurende die dagen bezoeken we zeer mooie tempels, waaronder een Karma Tempel, en een Thaise tempel, kermerkend aan deze is de puntige daken en is geschonken door de Thaise regering, toffe gasten dus.

Helemaal geweldig is het 25 meter hoge Buddha beeld wat we einde van de middag bezoeken, uiteraard gaan we allemaal op de foto met Buddha en nemen dezelfde houding aan zoals hij. Als ik in lucknow ben begint het te regenen, In India,.regen,.? uiteraard heb ik mijn regenjas al van de hand gedaan, waarom heb je die nou nodig, het is toch nog geen regenseizoen dacht ik toen nog. Het droogt gelukkig snel op en ik zet koers naar The Residency, een voormalige Britse nederzetting die in 1847 door de Indiërs met de grond is klein gemaakt, nu staan alleen de ruines er nog maar breng er alsnog een paar leuke uren door. Heb wat moeite om mij hier duidelijk te maken wat ik wil want in deze provincie ligt het percentage Anafalbetisme het hoogste, 67% 1 op de 3 kan dus lezen en schrijven om dan nog maar over de Engelse taal te zwijgen. In Mathura doe ik het rustig aan en dobber een uur lang in een bootje over de Yamanu rivier, beetje chillen en bijbruinen. Breng daar een paar dagen en besluit wat gas te geven en boek een trein naar Chandigarh, daar bezoek ik Nek Chand Fantasy Rock Garden. Deze fantasie tuin begon ooit met een creatieve Indiër die afval verzamelde om er leuke objecten en beelden mee te maken, is hem zeker goed gelukt. Erg leuke dingen kom ik tegen, en sommige zijn gemaakt van dopjes, oude tegeltjes en al niet meer. Kom drie aardige studenten tegen die leuk genoeg allemaal een tulband dragen in verschillende kleuren, kan het niet laten om deze 3 tulbanden op de foto te zetten. Bezoek ook Rose Garden waar meer dan 1500 soorten rozen aanwezig zijn. Pinjore Garden ontspringt de dans ook niet en na een kleine en ditmaal rustigere busrit ben ik in een tuin die langzaam naar beneden afloopt en de tuin is zo diep, zo ver het oog reikt. Mooie fontijnen en kom dezelfde versiering tegen die ik ook bij de Taj Mahal heb gezien. Dit alles wordt omringd door de oude stadsmuren en is zeker een van de mooiere plekken die ik tot nu toe bezocht hebt. Na al dit tuinieren wordt het tijd om echt eens wat indrukwekkends te bezoeken en de volgende plek is dat ook, niks minder dan de Dé Gouden Tempel in Amritsar. Uiteraard schoenen en sokken uit en op blote voeten over het koude marmer en daar is hij dan, de Gouden Tempel. Heb deze vaak gezien op foto gezien maar is niks vergeleken met het blote oog. Prachtig in detail en wordt gezien als een van de meest heilige plekken in India. Binnenin de tempel doe ik een kleine donatie en staan er priester die ceremonies uitvoeren. Een van de priesters legt zijn hand op mijn voorhoofd en ben bij deze gezegend in de Gouden Tempel. Het leuke aan de Gouden Tempel is ook dat je gratis mag verblijven. Er zijn slaapzalen voor toeristen en het is er knap druk, het enige bed beschikbaar is op de grond. Die avond slaap ik op de grond, maar ik kan er niet om geven, de sfeer is erg leuk, iedereen beschouwt het als een unieke ervaring om bij de Gouden Tempel te mogen slapen. Ook gratis maaltijden worden hier verstrekt en al zittend op de grond wordt aan de lopende band je bord volgeschept, nou ja, volgeschept. Ze kletteren je eten op je bord en op mijn eerste avond heb ik de spetters rijstepap op mijn t-shirt. De keuken, en dus ook de eetzaal is 24 uur per dag open en op drukke dagen worden hier wel 60.000-70.000 maaltijden per dag geserveerd. Het is dan ook een komen en gaan van mensen hier en alles draait om snelheid. Het leuke is ook dat alles door vrijwilligers wordt gedaan, knap. In de avond bezoek ik de Tempel opnieuw en blijf foto's nemen van dit prachtige gebouw. Ook bij zonsondergang blijft deze Tempel je verbazen over de schoonheid, aan het einde van de middag is de zon op zijn laagste punt en schijnt dan op de Gouden Tempel die dan prachtig goud oplicht en weerspiegelt in het water. Voor de bouw van de Gouden Tempel is dan ook 750 kilogram puur goud gebruikt. Erg populair is ook de grensceremonie met Pakistan, een hoog octaan-gehalte aan marcheren en salueren aan beide kanten van de grens. De Indiërs voeren hun ceremonie uit met marcheren en enorme ‘high-kicks'waarvan de Indiërs zelf bang zijn om hun te bezeren. Aan de Pakistaanse kant idem dito, de vlag wordt naar beneden gehaald door beide offiicieren en na een laatste handruk wordt het hek dicht gedaan. De grens is gesloten voor de nacht. Waarom deze ceremonie zo uitvoerig wordt gedaan door beide landen is de vraag, gezien dat er al jaren een strijd gaande is om een stuk land nabij de grens waarvan beide landen het recht claimen. Dit dispuut is overigens voorgelegd aan het Internationaal Gerechtshof in Den haag en loopt al sinds 1950,.! Ik heb erg genoten en kan alsnog zeggen dat ik Pakistan ‘gezien' heb. Ik verlaat Amritsar de volgende dag en ga naar Jaipur waar ik een Nderlander en een Canadees ontmoet, leuk om weer Nederlands te spreken. Bezoek een oud fort op een heuvel en heb mooi uitzicht op de stad en het fort wordt omgeven door de stadsmuren die wel wat weg hebben van de Chinese muur. Daarna nog een voomalig paleis met zoveel kamers dat je kan verdwalen in de gangen, de schilderingen zijn erg mooi om te zien en als ik eenmaal uit dit doohof ben ga ik richting hotel waar ik op het balkon een biertje doen, het is die dag de 28e, ben precies een maand in India, Geweldig, nog 1 maand te gaan en ga jullie op de hoogte houden.

Groeten vanuit de woestijn,.
Vincent

India, mooi land, lekker eten, geweldig om te reizen hier

De beste wensen voor 2012,.! Vanuit India..

Naar mijn weten loop ik wat achter met Nepal, en dat terwijl ik al in India ben, bij deze ga ik dit corrigeren. Katmandu, geweldige stad, druk, maar erg leuk om daar je dagen te slijten. Kan me goed voorstellen hoe deze stad in de jaren '70 zeer populair was onder de hippies. Op straat wordt je nog wel eens toegefluisterd: ‘Hasjies,?' ook tijgerbalsem en de onvermijdelijke schaakset worden hier op straat verkocht. Momo's zijn hier erg lekker, gestoomde deeghapjes met groente, kip of rundvlees, erg lekker, dit weggespoeld met een kopje melk-thee, jasmijn of het lokale bier en je wilt hier nooit meer weg. Toch besluit ik om in Pokhara te gaan kijken, wil gaan hiken in de bergen, 7 uur in een lokale bus en ik sta in Pokhara. Pokhara is even populair als Katmandu, alleen hier is het rustig en schoon. Ga voor een vergunning voor hiken en s'avonds voor een diner in Koreaans restaurant, ik vraag om niet pittig en de vlammen komen alsnog uit m'n oren, voor de rest heerlijk gegeten. Ik ontmoet een Nederlandse meid uit Leiden en samen huren we een motor om het Nepaleese verkeer onveilig te maken, zij heeft geen rijbewijs dus moet ik helaas de hele dag sturen. We bezoeken Sarangkot, waar je een geweldig uitzicht kan hebben op de Annapurna Range, helaas is het te mistig en zien we alleen de contouren. Devi's Fall, waterval van 100 meter hoog, indrukwekkend om te zien, ook bezoeken we de langste grot van Zuid-Azië, knap warm en aardig vochtig in de grot. Terug op de motor hebben we een stukje te rijden tot de volgende stop; World Peace Pogoda, een Stoepa met Boeddha en andere heilige Hindu figuren, ben niet zo van de religie maar het uitzicht op de vallei en Pokhara maakt het voor mij de moeite waard. We zijn wat vertraagd en rijden in het donker terug, overdag is het hier al een jungle aan verkeer, laat staan s'avonds, we komen weer veilig aan in Pokhara. De dagen erna huren we een roeiboot en gewapend met lokale whiskey en een paar flessen bier kiezen we het ruime sop, niet dat we veel roeien na 15 min. hou ik het voor gezien en is het bijbruinen en chillen.
Na een aantal dagen van chillen en lekker eten besluit ik de bergen in te gaan voor 6 dagen hiken. Ik neem de bus naar Nayapul en s'avonds op de hotelkamer zie ik een zwarte spin van ong. 10 cm. groot in de hoek van mijn kamer zitten, Juist ja, heb op zich niks tegen spinnen maar hou er niet zo van als ik s'nachts wakker wordt met een grote zwarte spin van 10 cm op mijn neus. De hotelmanager biedt de oplossing, met een bezem zal hij ‘m wel van de muur vegen, in 1 veeg is de spin van de muur en ga deze al skydivend naar de grond waar we hem niet meer zien. Met grote twijfel kijk ik naar mijn rugzak die open ligt, Hij..zal..toch..niet, en jawel, als ik me rugzak beweeg rent de grote zwarte spin eruit, de manger veegt hem de deur en het probleem is opgelost. Die spin zat dus gewoon in me rugzak, je zal het meemaken zeg, ga je je tanden poetsen, hangt er een spin van 10 cm. aan je borstel. Volgende morgen vroeg eruit, pittig stuk voor de boeg, eerste paar uur gaan prima en opeens komen er ‘traptreden' van natuursteen, bij sommige treden moet ik er moeite voor doen om boven te komen, en dat met een rugzak van pak ‘m beet 16 kilo. Om 5 uur gaat het schemeren in de bergen en zoek een lodge op. Ik ben de enige gast en na een douche zit ik ziels-alleen voor de kachel, ik vind het geweldig, buiten hoor ik de wind en voel de kou een poging doen om binnen te komen, die avond slaap ik met al mijn kleren aan om het warm te krijgen. Volgende stop is Poon Hill waar ik in de middag aankom. Normaal heb je hier prachtig uitzicht op de Annapurna gebergte maar in mijn geval is het mistig en zie ik soms een bergtop, jammer. Ik loop zo een aantal dagen in de bergen en zie de prachtige natuur van Nepal. Op een ochtend sta ik buiten de zonsopgang te bewonderen als er een grote groep roofvogels door de vallei vliegt, mijn lodge ligt hogerop en ik heb perfect uitzicht op die mooie beesten, weet nog een paar mooie foto's te maken. Ook neem ik nog een verfrissende stop in de Hot Springs, natuurlijk verwarmd water van 38 graden. Dit is een heerlijke verademing na dagen met een zware rugzak op je rug. Na een paar uur dobberen ga ik er weer vandoor, nog 2,5 uur lopen en dan heb ik voor vandaag de kilometers weer gemaakt. Laatste avond in de bergen sluit ik af met een lekkere maaltijd en een fles Nepalees bier, volgende morgen weer terug in Nayapul.
Ik heb relatief weinig gezien van Katmandu dus neem de bus weer terug, moet ook mijn Visa voor India gaan regelen. Nepal kampt overigens dagelijks met stroomstoringen, in sommmige hotels hangen schema's op met daarop de verwachtte tijden van stroomstoring. Geen stroom betekent geen geiser en het grondwater is hier ijskoud, door hevige stroomstoring heb ik dan ook 3 dagen niet gedouched. Terug in Nayapul blijf ik een nacht langer dan gedacht, raak aan de praat met jongeman die mij uitnodigt om bij hem te overnachten, ja, waarom niet, lijkt mij hartstikke leuk. Aardig gezin en ze vinden het echt leuk dat er een toerist bij hun verblijft. Volgende morgen gaan we naar de langste hangbrug die ik ooit gezien heb, 344 meter lang en 128 meter hoog, pittig bruggetje dacht ik zo. Daarna door naar heilige grot waar we een uur in ronddwalen en daarna worden uitgenodigd door een Sadhu om een kopje thee te drinken. Een Sadhu is iemand die zijn leven, vrienden en familie heeft opgegeven voor het Hindu geloof. Ik geniet volop, dit is wat ik wil zien. Hij is zo aardig dat ik een foto van hem mag maken. Op de terugweg is er een staking aan de gang en rijden er geen bussen meer tot 6 uur s'avonds. Helaas moeten we dus een dure taxi nemen. Terug in het huis wil de jongeman een officiële vriendschap aangaan, schijnt hier normaal te zijn dat je als vrienden dit officieel laat bevestigen door een ceremonie. S'avonds is de hele familie aanwezig, inkluis opa's & oma's en de grootvader doet de ceremonie. Ik ben dus nu niet alleen ingewijd in de Hindu cultuur maar ben ook officieel vriendschap met een Nepaleese jongen. Terug in Pokhara beetje bijkomen en de bus naar Katmandu. Visa voor India als eerst, helaas door stom toeval verloopt mijn Nepaleese visa 1 dag voor uitgifte van mijn India visum en wordt mijn India visum geweigerd. Ik laat mij niet zomaar van het kastje naar de muur sturen en huur een fixer om dit probleem op te lossen, India vium in progress en ik krijg mijn paspoort terug om ondertussen mijn visum voor Nepal te verlengen. In de dagen daartussen bezoek ik Pasnupathi, heilige tempel en openbaar crematorium. Hier worden de Nepalezen in het openbaar gecremeerd en op gepaste afstand mag ik de crematie volgen. Overal apen hier en vermaak mij prima om wat leuke plaatjes van apen te schieten, ook hier zijn de Sadhu's aanwezig en ga samen met ze op de foto. Verderop een tempel versierd met erotische afbeeldingen van zowel mens als dier, frapant is het geschilderde skelet op de muur in adams-kostuum. Boudnath is ook een van de plekken die niet mag ontbreken en zo bezoek ik de grootste Stoepa van India, 44 meter hoog en prachtig versierd met gebedsvlaggen en een gouden bovenbouw en de onvermijdelijke alziende ogen van Buddha. Kerst breng ik door met een jongedame uit IJsland, en op Kerstavond bezoeken we een kerst mis in een Britse School net buiten Katmandu. Leuk om op zo een avond iets bekends te zien wat je aan huis doet herrineren, s'avonds lekker gegeten in goed restaurant. Op Kerstochtend is er niet veel open behalve een fast-food tent, en zo zitten we aan de cheeseburger met friet en cocktailsaus, wij zien er de humor wel van in. Ook heb ik nog een jas gekocht, typisch Nepaleese stijl met veel kleuren en patronen. Visum is ondertussen gereed en samen besluiten we nieuwjaar in New Delhi te vieren. Grappig detail, in Nepal loopt de kalender 57 jaar voor, nu is het daar namelijk 2069. We hebben allebei genoeg gezien van Nepal en nemen een bus naar Lumbini waar we de geboorteplek van Buddha bezoeken, mooie rustgevende plek en zeer populair bij zowel toeristen als gelovigen. De volgende bus brengt ons vlak bij de grens en te voet gaan we richting India. Uitchecken bij de Nepaleese grens geen probleem en voor we het weten staan we op Indisch grondgebied, we zijn in een lollige bui en staan allebei aan een andere kant van de grens en informeren naar het weer in India en omgekeerd. De volgende bus die we nemen heeft mij met lichte trauma's voor bussen gelaten, sowieso was het al 18 uur rijden, en s'nachts daalt de temperatuur tot zeer onaangenaam en de wind giert volgens mij door de gaten in het chassis heen, stof en vuil hebben hier vij spel. Na 18 uur informeren we naar de status en zeggen ze doodleuk, nee hoor, nog 7 uur te gaan. Tikkeltje vertraging tijdens de rit opgelopen. Aan alles komt een eind en einde van de middag staan we op Delhi, geen New Delhi, want dat is zo groot dat alleen het centrum New Delhi heet, de rest er omheen heet Delhi. We nemen een rikshaw naar het centrum, nemen een goedkoop hotel en gaan voor een lange warme douche en scheerbeurt. S'avonds de straat op voor Indische maaltijd en het smaakt buitengewoon, overal op straat worden lekkere hapjes verkocht en we eten ons een ongeluk, in het hotel kunnen we helaas geen bier scoren om onze aankomst in New Delhi, India te vieren dus zal een cola de zaak moeten bezegelen, we proosten op India en gaan voor een welverdiende nachtrust in New Delhi.

Tot de volgende update vanuit India,

De Indische groeten,
Vincent

Laatste deel Iran en 1e update Katmandu, Nepal

Namaste, Nepalees voor 'Hallo'

Zoals de titel al doet vermoeden ben ik veilig en wel aangekomen in Katmandu, Nepal. Voor ik me uitleef met mooie verhalen over Katmandu eerst nog stukje Iran.

Laatste deel Iran omvatte onder andere Esfahan. Prachtige stad, zeer schoon vergeleken met vieze stink-Teheran, hier veel parken, water en groen. Heerlijk om hier rond te lopen, Esfahan ligt ook iets hoger, slechts 500 meter, maar toch, het zijn de kleine details die het verschil maken. Uiteraard de beroemde bruggen van Esfahan bezocht, in totaal zijn er wel 5 of 6 bruggen, maar 3 daarvan zijn echt de mooiste, de andere dienen alleen om aan de overkant te geraken. Ik trek er een middag voor uit om ze alle 3 te bezoeken, en loop uren door Esfahan. In Teheran sneeuwde het en in Esfahan stroomde er sinds lange tijd weer water onder de Si-O-Se brug door, leuk om daar nu te staan en hoewel het water nog erg bruin is, na verloop van tijd is de modder weggespoeld en is het water weer helder. Ontwerp van de bruggen ook erg mooi, rijkelijk versierd en zeer mooi in detail. De volgende dagen breng ik door met een bezoek aan het riante onderkomen van Karim Kahn, die een huis heeft laten bouwen ter grootte van een kasteel, hij zal wel goeie zaken hebben gedaan in die tijd schat ik zo. Grote binnenplaats met vijver en sinaasappel boomgaard. Volgende stop; Pars museum waarvan 2 dingen meer dan waar zijn; Het is het kleinste museum dat ik ooit bezocht hebt en het is het mooiste museum dat ik ook bezocht heb, het is ongelooflijk hoeveel mooie objecten er uit de oudheid in zo'n kleine ruimte tentoongesteld kunnen worden. Breng er dan ook ruim een uur door, helaas mag je hier geen foto's maken en probeer hier en daar wat op de foto te zetten maar de bewakers verliezen me niet uit het oog. Het Nationaal historisch Museum ontspringt de dans ook niet en 1 van de dingen die het museum zeker kenmerkt is dat er een skelet, half begraven in modder en cement is tentoongesteld. Erg grappig is dat er een lolbroek een snoeppapiertje door een kleine opening heeft weten te duwen en zodoende lag er een snoeppapiertje naast zijn schouder, erg grappig om te zien, teveel snoepen is ook niet goed voor je dacht ik nog. Verder een mooi collectie opgezette dieren uit alle delen van Iran. Verderop kom ik '40 Column Palace' tegen, groot paleis met mooie vijver en raar maar waar; Het paleis heeft maar 20 pilaren, foutje van de architect,.? Nee, de truc is om in de vijver de weerspiegeling van het paleis te bewonderen en zo zijn er dus 40 pilaren, leuk bedacht. Binnenin zeer mooie wandschilderingen van veldslagen en andere historische feiten uit de geschiedenis, je mag geen foto's nemen met flits aan, maar zonder dit zijn de foto's te donker, ik wacht totdat de bewaker zijn rondje gaat doen en flits een eind raak. Verderop de onvermijdelijke Bazaar en raak in gesprek met aardige oude man die mij meeneemt naar een drukker die met de hand patronen en motieven op kleden drukt, ziet er erg mooi uit en kan er helaas geen kopen, te groot en te zwaar om mee te nemen, laat staan naar Nederland te verzenden, Jammer, bij een volgend bezoek aan Iran zal ik er zeker een kopen. Bezoek ook nog een voormalig paleis van Koning Ali-Qaq. Helaas wordt hier druk gerenoveerd dus veel is niet toegankelijk, uitzicht op het park is wel de moeite waard. Aan de andere kant van het park een Moskee-bezoek voor de verandering en ook hier geldt, een van de kleinere die ik tot nu toe bezocht heb, maar ook een van de mooiste. Zowel binnen als buiten compleet versierd met mooie blauwe tegeltjes met motieven en mozaik. Ben wel een eind uitgekeken qua sight-seeing en loop een ticket-office in voor een kaartje voor een nachttrein naar shiraz. Vertrek 02:50. Om de tijd te doden s'avonds internet, lezen, en om 10 uur spring ik op de bus naar het station. Ik kom aan in een donker en verlaten treinstation waarvan ik letterlijk de enige passagier ben. Wel lekker rustig, kan ik nog even uurtje slapen. Als ik op een zeer oncomfortabel ijzeren bankje lig komt er een aardige medewerker op me af en zegt dat hij wel een goede plek weet om te slapen, in mijn fantasie zie ik mezelf al op een heerlijke lederen bank liggen of een oude matras op de grond, ook prima. We stoppen voor een een gebedsruimte en hij gebaart dat ik naar binnen moet komen, als hij toevallig dacht dat wij samen nog even een slaapgebedje gingen doen dan kan hij nog weleens van een koude kermis thuis komen. Uiteraard maak ik de fout door op het tapijt te gaan staan, deze fout heb ik overigens al eens eerder gemaakt, en ik weet wat sommige nu denken; Een ezel staat geen tweemaal op dezelfde tapijt; Mijn verdediging hiervoor; 26 Jaar lang kan ik gaan en staan waar ik maar wil, en opeens ligt er een stukje tapijt voor je neus van 2 vierkante meter waar je dan niet op mag staan, note; de rest van de gang was ook tapijt, wie bepaalt dan dat dat andere stuk tapijt wel heilig is,.? Beleefd trek ik mijn laarzen uit en binnen korte tijd heeft de gebedsruimte zeker een luchtverfrisser nodig. De vriendelijke man zegt dat ik hier kan slapen tot mijn trein vertrekt. En zo lig ik dan op een hoogpolig tapijt in een gebedsruimte. Om mij heen foto's en afbeeldingen van heilige figuren en vraag mij dan ook af wat Allah hier nou van zal vinden als hij te horen krijgt dat er een Christen in zijn 'Huis' heeft liggen slapen. Net als ik in slaap val valt de verlichting uit, erg jammer, ik was bijna in dromenland, had nog maar een paar Iraanse schaapjes te gaan. Dit soort stroomproblemen ben ik nu wel gewend en doe geen moeite om op te staan, gaat vanzelf weer aan. Half uur later weer stroom. Kwartier later valt het weer uit, ondertussen is er een mug die er een geslaagde poging in doet om mij uit mijn slaap te houden. Misschien is dit de manier van Allah om mij weg te krijgen hier. Om half twee weer terug in stationshal. Trein naar Shiraz geen probleem en weet er ook niet veel van, heerlijk geslapen. Op Shiraz de bus gepakt naar het centrum. Eerst visum verlengen, maar ze stoppen daar al om half twee, dus ik kan beter morgen terug komen. Op straat wordt ik aangesproken door een Iraanse jongedame. Ze nodigt mij uit voor lunch en even later zit ik in een Iraans huishouden en eet ik heerlijke kip met rijst. Geheel volgens Islamitische cultuur wordt mij vriendelijk gevraagd voor het eten mijn voeten te wassen, zo sta ik dus in een Iraanse badkamer mijn voeten te wassen, wat overigens geen kwaad kon, al was het alleen al voor de geur. S'avonds moet ik mee naar haar Universiteit waar ze Engels studeert en om 6 uur s'avonds zit ik een klas vol Iraanse studenten, erg leuke ervaring, en bovendien spreken ze goed Engels. Volgende dag op zoek naar goedkoper hostel, en loop in de stromende regen door kleine achterstraatjes. Vind een goedkoop hostel en ga direct door voor visum, iets voor Enen sta ik aan het buro van een hoge officier die zegt dat ik te weinig tijd heb om de betaling te doen bij de bank, kopies te maken etc. kan beter morgen terug komen. Ik trek alles tevoorschijn en mik het op zijn buro. 27 minuten later sta ik weer buiten en mag 7 dagen langer in Iran blijven, aardig van ze. Hak de knoop door en besluit mijn laatste dagen in Bandar Abbas door te brengen, wil gewoon wat zien van de Perzische Golf. Ik boek een nachtbus en zit die avond bij het raam met een radiator waar je een varken boven kan grillen, ik fik de tent uit hiero, probeer het zo confortabel mogelijk te maken, maar slaap maar 3 uurtjes die nacht. Gebroken in Bandar Abbas neem ik een taxi en van alle taxi's die in Iran rondrijden heb ik er 1 die geen idee heeft waar hij is, en vraagt telkens aan mij of we goed rijden, door weinig slaap ben ik wat kortaf, Ja weet ik veel, jij woont hier, niet ik..! Na eindeloze rit stap ik maar ergens uit en vind goedkoop onderkomen, voordat mijn rugzak de grond kan raken lig ik al in coma op bed. Volgende dag beetje rondlopen en wordt aangesproken door een local, samen met hem regel ik een buskaartje voor de terugreis en hij vraagt of ik bij hem wil lunchen, prima, waarom niet. Samen scheuren we door het verkeer op weg naar de visafslag. Hij koopt een grote vis die lollig genoeg niet in het plastic tasje past en zo bungelt er een halve vis uit het tasje, leuk om te zien, helemaal om te gillen is terug in de auto als hij de vis onder zijn voorstoel legt. De rest van de rit heb ik een binnenpretje; wat nou als hij een noodstop moet maken? Dan schiet die vis onder zijn voorstoel vandaan, zo onder zijn rempedaal, met alle gevolgen vandien. Leg dat maar eens uit aan de Verzekeringsmaatschappij. Hij bereidt de vis heerlijk en heb prima lunch. S'avonds doe ik een rondje over het strand en in het water liggen hier en daar oude schepen hun laatste dagen weg te roesten. De volgende dag heb ik een boot-ticket naar Qeshm Island, de boottocht was meer de moeite waard dan het eiland, maar toch genoten. Slaap 1 avond in Bandar Abbas en de volgende avond de nachtbus terug naar Shiraz, om te voorkomen dat ik weer levend gekookt wordt zit ik ditmaal in mijn t-shirt in de bus en geloof het of niet; de Airco staat hier aan en blaast je zowat uit je hemd, de rest van de nacht probeer ik het warm te krijgen, en wederom weer 3 uur geslapen. Terug in Shiraz heb ik iemand horen zeggen dat het mogelijk is om op het dak van de bazaar te komen en doe mijn best om dit te realiseren. Vraag hier en daar in de rondte maar krijg afwijzende antwoorden, zo gauw geef ik niet op en zie opeens de oplossing tot dit raadsel, een theekraampje. Ok, ik moet eerlijk zeggen het heeft mij 3 rondjes thee gekost en een half uur praten totdat ik zeg dat ik iets gehoord heb over een toegang tot het dak van de bazaar. Ik heb amper tijd mijn laatste bak thee uit te maken of men sleept mij door de bazaar naar een uithoek waar een steile stenen trap omhoog gaat naar het dak. De beheerder van de theekraam verontschuldigd zich en zegt dat hij terug moet naar zijn kraam, of ik dat erg vind? Nou; ik dacht het niet. En zo sta ik dan op het dak van de bazaar met een geweldig mooi uitzicht op Shiraz. Zit een half uur op het dak van de moskee. Bereid me voor op mijn vlucht, zakmes uit mijn rugzak etc. Om 1 uur s'nachts sta ik op Shiraz Airport en mijn vlucht gaat om 05:05. Ik raak in gesprek met een zakenman die handelt in van alles, van chocolade tot industriele deuren, hij vliegt naar Maleisië of ik mee wil, hij regelt een ticket, heel even twijfel ik, maar het past echt niet in mijn reisschema, wil Nepal en India toch echt zien. Had ik ja gezegd, dat had ik deze update vanuit Maleisië geschreven. Op Qatar tussenstop van paar uur, Daarna door naar Katmandu. De zon schijnt volop op de bergen en heb geweldig mooi bovenaanzicht van Nepal. Visum, no problem. Hotel zo gevonden. Op advies van Italiaanse dame loop ik een goed restaurant in en bestel een mega-biefstuk met groente en friet, en uiteraard na mijn periode van vasten in alcohol in Iran bestel ik een biertje, de flessen hier hebben een inhoud van 0,65 Liter, 'Now we're talking' Ondanks dat ik omval van de slaap loop ik toch Katmandu in en ga af op de keiharde live muziek en loop een cafe in op een bovenverdieping. Keiharde rockmuziek en de 0.65L flessen bier. Ik heb mijn kroeg gevonden. Wat een sfeer hier, vergeleken met deze kroeg is De Stulp een kinderdisco. Katmandu is helemaal te gek, en terwijl de muziek een poging doet om mijn oortjes te verpesten denk ik; ''Maar ik ben wel in Katmandu,,

Tot een volgende update vanuit een mooi Nepal,.

Vincent

Iran, Het Beloofde Land,.!!

Hallo mijn Nederlandse vrienden&vriendinnen,

Na een lange periode van radiostilte zijn we bij deze weer helemaal terug van weggeweest, Iran. Wat een geweldig land, vergeet de voor oordelen en lees met mij over een vriendelijk en beleefd land. Niet voor ik eerst nog een stukje Armenie heb afgesloten, niet dat ik veel bijzonders heb meegemaakt, kwam alleen bijna het land niet meer uit, verder ging alles vlekkeloos.

Na Kapan, Armenie, door naar de grens met een busje. Naast mij een Iraanse man die mij zegt geen zorgen te maken over de grenscontrole. Ben er nog niet zo gerust over, Heb namelijk ook een stempel uit U.S.A. in mijn paspoort staan en wil graag Iran in, we zullen zien. Voor de grens worden we eruit gezet en lopend gaan we de laatste meters Armeense grensgebied af. Bagage door een scanner, niks aan de hand. Bij de uit-check post van Armenie beginnen de problemen. De dame achter het loket neemt zorgvuldig de collectie stempels en visas door en als ze voor de derde keer mijn paspoort doorpluist met ernstig gezicht, vraag ik beleefd; Are there perhaps any problems with the passport? ze zegt dat ik moet gaan zitten en wachten op verdere instructies. Oh jee,.wat betekent dit,.? naar mijn weten sta ik niet op de lijst van Interpol. Een Militair met meer logo's en insignes op zijn uniform dan dat er ruimte is komt op mij af. Waar mijn visa is.? Ik wijs ze op de niet te missen Iran visa, nee, Visa Armenië,? ik begin te lachen en laat ze op de allerachterste pagina van mijn 64 pagina's dikke paspoort een klein stempeltje zien. Nee niet de stempel., het Visa. Ik zeg dat ik on-line visa heb en dus staat deze niet in paspoort. Ze willen mijn visa zien, ik zeg dat volgens de Armeense visa-site de grenscontrole het referentienummer kan natrekken en dus on-line het visa ook kan bekijken. Ze willen het visa 'daadwerkelijk' zien. Gelukkig ben ik zo slim geweest om mijn visa te printen voor ik Yerevan verliet. Maar waar heb ik die ook alweer gelaten, na 10 minuten en een lege rugzak laat ik ze het papiertje zien. Vijf minuten later sta ik buiten. Begint goed, dacht ik zo, ben ik nog niet eens Iran binnen, kan nog een leuk feest worden. Te voet ga ik naar de Iraanse grens. Onderweg wordt ik lastig gevallen door agressieve hond die in mijn enkels wil bijten, helaas voor de hond doet maat 42 Armeense laars goed zijn werk. Bij de paspoortcontrole zeer relaxte sfeer, ze vinden Holland geweldig land en noemen hun favoriete Nederlandse voetbalspelers op en ondertussen wordt mijn visa afgestempeld. Welkom in Iran is het laaste wat ze zeggen. Bagage weer door de scanner en handbagage op tafel. Mijn rugzak wordt er aan de andere kant van de machine weer uitgegooid en wacht op goedkeuring om mijn rugzak te pakken, terwijl ik de medewerker schaapachtig sta aan te staren gebaart hij dat het goed is en loop ik met rugzak en al Iran in. Heb nog nooit zo'n makkelijke grenscontrole gehad, en dat voor een land als Iran,.! Heb nog wat Armeens geld over en wissel dit bij het grenswisselkantoor.

Ik wordt ook direct herkend als toerist en ontkom er niet aan dat ik een kwartier aan de balie sta te babbelen, ik maak direct gebruik van onze 'vriendschap' en vraag een van de jongens waar ik een goeie maaltijd kan krijgen. Hij brengt mij naar klein restaurant waar ik heerlijke kip&rijst met zoet-zure saus krijg. Openbaar vervoer gaat er niet meer en Norduz is alleen een plaatsje voor de grenscontrole er zijn dus geen hotels etc. Ik regel een taxi en na een kop koffie ga ik onderweg naar Jolfa. Mijn taxi-chauffeur vormt het boegbeeld voor Iraans rijgedrag en zonder aandacht te schenken aan borden met 'scherpe bocht naar links of rechts' of wegversmalling, scheurt hij overal doorheen. Ik stel mezelf gerust met de gedachte dat hij dit traject al vaker heeft afgelegd, tenminste, dat hoop ik dan. Ook op de linkerbaan rijden voor langere periode behoort hier tothet normale rijgedrag. Een aantal maal doet hij een inhaal-manouvre waarvan ik zeker weet dat hij op deze manier eerder zijn Schepper gaat ontmoeten dat hem lief is. Eenmaal op de rechte stukken alles ok. Als hij een auto in de berm ziet staan, bedenkt hij zich geen seconde en met piepende banden gaat de auto aan de kant en helpt hij bij het wisselen van een lekke band. Door het ontbreken van lantaarnpaals schijn ik de mannen bij met het zaklampje van mijn telefoon. Nog geen kwartier later is onze auto aan de beurt als op hoge snelheid de verlichting uitvalt en mijn chauffeur een poging doet om de auto op de weg te houden, ik grijp het lampje van mijn telefoon erbij en schijn op het dashboard waar de chauffeur een poging doet de alarmlichten te vinden. Daarna doe ik mijn raampje naar beneden en zorg op deze manier voor verlichting. Denk nu overigens niet dat we hiervoor aan de kant gaan, we blijven het tempo er lekker inhouden, en terwijl ik half uit het raam hang en ons een velige weg bijschijn, kan ik er gewoon niks aan doen dat ik moet lachen. Ben nog maar net in Iran en fungeer nu als menselijke koplamp om ons te behoeden voor een enorme crash. Op deze manier bereiken wij Jolfa en het euvel blijkt een zekering te zjin. Hij zet mij af bij hotel en geeft nog zijn kaartje, maar of ik hem nog zal bellen als ik een taxi nodig heb, dat weet ik even nog niet. In de hotelkamer hangt een temperatuur die niet zou misstaan in een sauna, de hotelmanager dacht slim te zijn en de knoppen van de radiatoren af te halen, Helaas voor hem heb ik een Leatherman en met de punttang stel ik de verwarming af op een betere temperatuur. S'avonds een rondje lopen en pizza eten, tot laat thee gedronken met een groep Iraanse mannen op de hoek van de straat en heerlijk geslapen. Blijf een dagje in Jolfa maar Jolfa heeft niet zoveel te bieden dus sta ik 3x per dag op de hoek van de straat thee te leuten met de mannen. Door naar Tabriz, dat schijnt wel wat te zijn. De bus naar Tabriz is een oud Amerikaans model maar doet zijn werk prima en na een eindeloze rit zijn we in Tabriz, vind een prima hostel met onaardige eigenaar, maar slaap heerlijk die dagen. Bezoek gebracht aan de Blauwe Moskee, Tabriz-Versie. Kleiner maar ook erg mooi, hier en daar zeer beschadigd door een aardbeving in 1778. Ook de Bazaar nog bezocht, de minste die ik tot nu toe bezocht heb, ze verkopen er ook van alles, er is een verkoper die een doos jonge konijnen verkoopt. Op straat heerlijk gegeten, wrap met aardappel, ei, zout en kruiden, erg lekker. Ook kom ik op straat een BMW R1100gs tegen die ik direct herken, dat is de motor die ik in de werkplaats heb zien staan tijdens mijn bezoek aan de BMW-dealer in Yerevan, Armenie. Mijn Armeense laarzen beginnen al af te takelen, de rubber zijkant van de zool laat los van het leer, kwalitiet dus. Op straat zie ik schoenmaker en die zegt dat hij het kan maken. met priem en sterk nylon koord naait hij de bende weer bijelkaar, gefixt en dat voor €1,10,- Volgende bestemming, Rasht.

Halverwege de busrit word ik eruit gezet en krijg een vervolg-ticket in mijn handen gedrukt, aan de overkant van de weg rijden de bussen die het laatste stuk naar Rasht afleggen. Geen bus te zien uiteraard, en raak ik gesprek met een stel soldaten. Hun zien een bekende en zo zitten er 3 militairen en rugzak-toerist inclusief bagagein een auto met de afmetingen die in de buurt komt van een Suzuki Alto, ik kan de passagier links van mij niet zien zitten omdat mijn rugzak links van mij ligt. Kom s'avonds aan in stromende regen in Rasht. Een van de soldaten zou mij helpen met hotel vinden, normaal schrijf ik altijd het adres op van mijn overnachting, maar juistdeze keer heb ik datniet. We lopen een achtersteeg in waar normaal de goedkopere hotels zitten. Voor ik het weet sta ik in de Iraanse versie van de Hilton en de soldaat kijkt erbij van; Geweldig hè,? dit is het beste hotel wat we hebben. Wil hun beleefdheid en de gastvrijheid niet beledigen en boek maareen overnachting. Aankomende dagen niks anders dan regen, besluit maar naar Teheran te gaan. Om half 5 sta ik op Teheran en een half uur later in mijn hostel. Hostel niet verkeerd, aardige gozer uit Praag ontmoet, we kunnen het wel vinden en de volgende dagen brengen we samen door. Probeer dagje skieën te regelen. Boven Teheran ligt een groot gebergte met goede pistes, helaas moet je meerdere personen zien te fixen om de kosten van transport te drukken, kan niemand vinden en gaat dus helaas niet door. Wel ga ik samen met een Franse toerist iedere avond naar een lokaal cafe om waterpijp te roken, heerlijke smaken tabak; Mint, Appel, Sinaasappel, Kersen, zo roken wij onze avonden door.Ondertussen vlieg-ticket geregeld, Kathmandu in Nepal mag zich verheugen op mijn komst, voor goede prijs vlieg ik met tussenstop op Qatar. Vlieg met Qatar Airways, geen verkeerde maatschappij dacht ik zo. Helaas blijf ik een paar dagen langer in Teheran dan gedacht, ben ervan overtuigd dat de Iraanse stoofschotel als schuldige aangewezen kan worden en breng dus een paar dagen door tussen bed&toilet. In die dagen heb ik gelukkig nog wel iets nuttigs kunnen doen, wat warme spullen voor Nepal aageschaft, warme thermo-broek, warm wind&waterdicht jasje en flight cover voor mijn rugzak. Daarnaast vind ik ook 2 enorme coole thermosflessen, foto's volgen nog. Als mijn arme maagje weer is bijgekomen neem ik de bus naar Kashan. Guesthouse gevonden, daarnaast geen restaurant meer open, het is hier feestdag dus alles dicht.Heilige feestdag van Imam Khomeini. Alle moskeeën delen gratis soep uit. Ik sluit netjes aan in wat ik het ideeheb dat de rij was, maar het heeft meer weg van een rugby-webstrijd. Kom ongeschonden uit de strijd met eenkop hete soep. Lijkt op groentesoep, maar de smaak betwist anders. Na vier happen begrijp ik ook waaom het gratis is. Ik loop een kleine supermarkt inwaar ik blikje makreel koop en een paar witte bolletjes, broodje vis, gezond en lekker. Blijf hier nog een dag om de bazaar te zien en een paar andere interessante dingen. Volgende plaats van bezoek; Esfahan..schijnt ook heel mooi te zijn, daar lopen de temperaturen al wat hoger op. In teheran sneeuwde het de eerste paar dagen van mijn bezoek. Niet verkeerd, heb het wel weer even gehad met die kou.

Tot de volgende update,

Groeten vanuit Iran, Vincent

Armenie..

Bij deze weer een update. Ditmaal vanuit Kapan in Armenie.

Heb nog een klein stukje tekst over Georgië, dus dat maar als eerste. Zoals jullie op de foto's hebben kunnen zien is Kazbegi goed bevallen. Geweldige dag gehad, veel gelopen, soms erg koud, maar eenmaal op 3500 meter hoogte ben je dat zo weer vergeten. Terugweg was nog 4,5 uur lopen, en onderweg liepen we in de wolken en begon het sneeuwen. Om 6 uur s'avonds terug in het guesthouse, warme douche en ik kon direct aan tafel. Tot aan de volgende morgen bleef het sneeuwen en was het niet meer mogelijk om de tocht te doen omdat de paden waren dichtgesneeuwd, we hebben mazzel gehad dus.

Ik blijf nog een dag en loop wat in de omgeving en besluit terug te gaan naar Tblisi. In Tblisi weer met de twee Belgen op de kamer, was leuk om ze weer te zien. In Tblisi blijf ik nog een paar dagen en neem de volgende morgen een mini-busje naar Yerevan. Grenscontrole, geen probleem en om kwart over twee lokale tijd bevind ik mij op Armeens grondgebied. Het schemert al als ik op het busstation van Yerevan uitstap, Navigatie werkt hier niet, geen plattegrond en geen Armeen die Engels spreekt. Hoe ga ik nou weer aan een hostel komen.? Alsof er een beschermheilige voor backpackers bestaat is er aan de overkant van de straat een Hostel, perfect. Ik check in en krijg een vochtige kamer in de kelder van het hostel, ik vind het prima, spullen achterlaten, eten en slapen. In Yerevan loop ik aan dagen rond, zeer mooie parken en standbeelden. Er wordt hier veel aan kunst en historie gedaan. Kom onderweg een synagoge tegen en loop naar binnen. Erg mooi gebouw, de gehele gevel is versierd met mooie gekleurde tegeltjes en binnenin is een kunst-expositie aan de gang. Loop een tijdje rond en hou het voor gezien. Bezoek het momunt van de Grote Genocide die in 1915 heeft plaatsgevonden. Een Ottomaanse koning heeft in die periode 1,5 miljoen.! Armeniers om het leven gebracht. Om de een of andere vreemde reden ontkent Turkije die genocide tot op de dag van vandaag en dat is ook de reden dat de grenzen met Armenie en Turkije gesloten zijn.

Op cultureel gebied kan ik ook niet achterblijven en duik een museum voor Moderne Kunst in. Zoals ik al een beetje dacht doet het mij niet zo heel veel, meer vanwege de reden dat ik soms helemaal niks in zie wat de ontwerper ermee bedoeld heeft. Toch kom ik paar objecten tegen die ik dan wel weer kan waarderen. Erg mooi zijn de metalen kunstwerken in de vorm van Neushoorn, Mens en een Mier. In het park kom ik een kunstwerk tegen waarvan ik 100% zeker weet dat ik deze in Budapest al eens gezien heb. Verderop kom ik een uitkijk punt tegen en heb mooi uitzicht over de stad Yerevan, dan pas zie ik hoe groot Yerevan is. In armenie wonen 3,3 miljoen mensen, waarvan al 1,1 miljoen in Yerevan woont. Ik heb het idee dat ik Yerevan wel gezien heb en neem een bus naar Sevan. Lake Sevan schijnt de moeite waard te zijn om te bezoeken. Eenmaal daar aangekomen kom ik er gauw achter dat ik duidelijk buiten het seizoen reis. Het is er ijskoud, verlaten, de goedkope faciliteiten zoals hostel, eettentjes zijn gesloten en heb geen andere keus dan een duur hotel te nemen. In de middag loop ik een rondje en het is gewoon uitgestorven. Het deed me denken aan een recente documantaire die ik gezien heb over Tjernobyl, het enige geluid wat je hier hoorde was het metalen gepiep van de uithangborden in de wind, best wel creepy om in je eentje rond te lopen. Terug in het hotel overweeg ik de verdere opties, maar langs het meer naar het zuiden afreizen gaat 'm niet worden. ik maak snel de optelsom, duur, koud en verlaten. Volgende morgen vind ik mezelf weer in de bus terug naar Yerevan, het enige positieve dat ik aan Sevan heb overgehouden is een heuse Giorgio Armani muts die ik gekocht heb.

In Yerevan neem ik mijn reisgids voor Iran door en blijf nog een paar dagen in Yerevan om wat zaken uit te zoeken en te regelen voor ik Iran sta. Volgende stop 'Goris, hier weer hetzelfde verhaal; Tatev schijnt heel mooi te zijn om rond te lopen, helaas is de enige manier om daar te komen met de kabelbaan, maar die is al buiten gebruik. Loop een paar uur in de omgeving rond en vertek de volgende ochtend naar Kapan. In Kapan merk ik dat mijn schoenen de laatste dagen echt te koud zijn. In Iran kan het nog veel kouder zijn zelfs, temperaturen onder het vriespunt. Ik ga op jacht naar een paar goede warme schoenen, en vindt na een tijdje gevoerde laarzen met rits, lekker makkelijk. Ze lopen goed en beding een mooie prijs en voor €23,- ben ik een paar warme laarzen en 2 paar warme sokken rijker. Koude voeten zijn nu verleden tijd, nu ben ik er klaar voor om Iran in te gaan.. Ik verwacht morgen of overmorgen de grens met Iran over te steken, perfect, ik ben er klaar voor.

Verder nog een paar korte berichten;
Erik & Marielle, van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk, Remco, Proficiat met het vaderschap. Leuk om te horen allemaal. Ed, Connie & Imke, bedankt voor de extra foto-ruimte op mijn site, zal aankomende dagen een paar extra foto's plaatsen..

Tot de volgende update, en dan vanuit Iran..!!

Hier een update vanuit Georgie

Kamarchoba, = Hallo op z'n Georgisch

Ben dus in Georgië, ben eigenlijk al 7 dagen in Georgië, maar kwam er niet van om te up daten. Turkije eerst afsluiten dus, Vanuit Divrigi door naar Erzincan met de trein, vanuit daar kan ik nog met een bus mee naar Trabzon, dat ligt onderaan de Zwarte Zee. S'avonds kom ik moe aan op Trabzon. Geen hostels, weinig te zien. Volgende morgen ga ik weer verder, Heb genoeg gezien van Turkije. Op het busstation kan ik met een bus direct mee naar Batumi, Georgië. Ik spring aan boord, zonder ontbijt overigens. Aan de grens iedereen eruit. Ik me visum regelen en na een klein uur sta ik in Georgië. Daar waar ik al een klein beetje bang voor was, busje pleite..! Hallo ik heb wel betaald tot aan batumi, Ja. Ik zet een deadline, en spring na een half uur op de eerste bus naar Batumi. Kom aan in het oude gedeelte en eerste indruk, oud & lelijk. Zoek een pension op, heb een kamer zo klein dat ik me kont amper kan keren. De volgende dag zit ik op een terras en raak in gesprek met een local, hij nodigt mij uit om bij hem thuis te overnachten. Best, waarom niet. Leuk gezin, en aardige gastheer. Bij de lunch komt de onvermijdelijke vodka tevoorschijn. De dagen erna breng ik door met lopen over de Boulevard van het nieuwe en ditmaal mooie en luxe gedeelte van Batumi, neem een duik in de Zwarte Zee en breng een avond in een theater door waar een muziek en dans festival gaande is. Tijdens mijn verblijf valt een aantal keer de stroom uit, schijnt hier heel normaal te zijn, door het hele huis branden dan kaarsen en een groot gedeelte van mijn reisdagboek schrijf ik dan ook in het donker, zelfs in de badkamer branden dan kaarsen, heeft wel iets. Ondertussen veel vodka, tijdstip doet er niet toe. Toppunt is s'morgens om 10 over 11. Tijdens een zonnige dag van 25 graden zie ik een Engelse kroeg met dakterras, geweldig, eindelijk weer iemand die Engels spreekt dacht ik. Helaas spreken ze geen van allen Engels en is het de meest vreemde Engelse kroeg die ik ooit gezien heb, let op; Een Engelse kroeg, met een Ierse vlag boven de bar en de bediening loopt in een Schotse Kilt.

Na Batumi blijf ik een aantal dagen in Kutaisi. In het mini-busje naar Kutaisi zit ik naast een semi-alcoholist en bij een van de stops gaat hij eruit en komt terug met twee flessen bier. 1 voor mij, en 1 voor hem, samen brengen we al drinkend de weg door naar Kutaisi. Hier verblijf ik in een geweldige homestay. Heerlijk lokaal eten, huisgemaakte wijn en vodka vloeien hier rijkelijk en slaap dan ook verdacht lekker.
Volgende plek is Gori, niet veel bijzonders, behalve Josef Stalin Museum, erg interresant, Stalin schijnt hier nog steeds geliefd te zijn, kan ik me niet helemaal voorstellen gezien zijn reputatie en optreden in o.a. WWII. Tblisi is nu heel dichtbij en besluit maar in een keer door te gaan. Had veel op het programma staan maar flinke pijn in mijn buik zorgt voor vertraging. Hou een dag rust en maak plannen om naar het noorden te gaan. Kazbegi in het noorden schijnt 1 van de plekken te zijn die je niet mag missen. Ik ben benieuwd en hou jullie op de hoogte.

Groeten vanuit Tblisi

Ankara, Kayseri & Goreme

Hallo Trouwe lezers..!

Na een paar dagen van stilte bij deze weer een update van de reisverhalen.

Ankara om maar meteen met de deur in huis te vallen, S'morgens vroeg om 5 voor 7 kom ik aan op een koud Ankara, de temperaturen van Istanbul gelden hier niet meer, dit is het binnenland van Turkije. Ik zwerf wat door de stad, nog geen internetcafe open om een hostel te checken, wel lekkere thee gedronken op een plein vol met duiven. Deed mij een beetje aan Amsterdam denken. Geen hostel te vinden op internet, Ankara heeft gewoon geen hostels, meerdere sites afgegaan, maar het zal een goedkoop hotel worden, Ik vind ereen voor €10 per nacht, ok dan. Spullen droppen, kaart regelen van de stad en erop uit. Eerst wil ik naar de Ambassade van Azerbeidzjan voor de verandering. Taxi's zijn hier erg goedkoop dus ik ga in stijl. Wederom weer Holland of Letter of Invitation, ik heb nog weleens eens verhalen gehoord dat reizigers er zelf een schrijven, adres van internet plukken en pennen maar, naar mijn Hollandse begrippen is dat fraude en valsheid in geschriften. Ik zet de denk-tank aan het werk en ga terug naar het hotel. Die middag Ankara Castle bezocht, waarvan gezegd wordt dat deze even oud is als de stad Ankara zelf. Zou goed kunnen, hier en daar missen ook complete stukken door de jaren heen. Uitzicht op Ankara helemaal geweldig. Daarna Anatolisch museum der Beschaving, museum geheel gewijd aan de Antatolische beschaving die hier gehuisvest is geweest. Zeer mooie voorwerpen en objecten, alsmede de beelden en andere kunst, erg bijzonder en zeker een bezoek waard. Ik loop door de buitenwijken van Ankara terug naar het hotel. Internet op gegaan en Armenie als back-up onder de loep genomen. Kan het me niet veroorloven voor de grens met Azerbeidzjan te staan zonder visum, dus Armenië. Ik kan direct voor een online visum gaan en google Armenië op veiligheid, geen punt lees ik. Mooi. Armenië visum in progress, 2 dagen en dan is het gereed aldus de webstie, ik vul me gegevens in en betaal online.

De volgende avond heb ik de trein naar Kayseri, om 8 uur s'avonds zit ik in de trein en om 3 uur s'nachts sta ik in de middle of nowhere op een klein verlaten station in Turkije, knap geregeld vin..gelukkig gaan er mini-busjes verder naar het busstation. Eerste trein naar Goreme gaat om 09:14 en de 1e bus om 7 uur. Helaas is het busstation 6,1 kilometer verderop volgens mijn navigatie, leuk stukje lopen dus. UIteindelijk sta ik om 8 uur op Goreme, wat een nacht, volgende keer even iets beter plannen. Die dag doe ik niet veel meer, oriënteren hoe ik Cappadocië ga verkennen en kaarten verzamelen. Die middag zie ik een 125cc Yamaha off-road bike, en ben direct verkocht. Volgende morgen om 9 uur heb ik hem gehuurd tot 6 uur s'avonds. Om 9 uur zit ik op de motor en geen pad is mij te gek in Cappadocië, ik ga door stukken natuur waar volgens mij nog nooit iemand is geweest. Ondertussen genieten van Cappadocië, wat is dat mooi zeg. In het losse zand ga ik een paar keer onderuit, verder niks bijzonders. Een keer ga ik wel te ver met de motor. Ik ga een helling te lijf waarvan zelfs een berggeit zo zijn twijfels zou hebben, als ik bovenop een bocht wil inzetten om hoger te komen, trekt de motor het niet meer, en motor & Vinnie komen op een onaardige manier in contact met de Cappadocische rotsen. Ik spring er op het laatst vanaf maar de motor ligt 45 graden ondersteboven. Jammer, had hij maar geen off-road motor moeten worden. Rest van de dag ga ik tekeer als een voormalig Parijs-Dakar coureur en zie het mooiste van Cappadocië op mijn manier. Volgende dag naar Sivas, kort gebleven, Divrigi is meer de moeite waard. In Divrigi bezoek ik eenklooster uit 1228..!nu een moskee, maar de bouw en alles is zeker de moeite waard. Ik loop door naar een oud kasteel en heb wederom weer een geweldig uitzicht op de stad. Ook niet zo geheel vreemd dat ik altijd mooi uitzicht heb, het binnenland Turkije is een en al bergen. Met de minibus zaten we op 1950 meter hoogte voordat we helaas afdaalden naar Divrigi. Plannen in het verschiet zijn, Sumela en Trabzon en dan ga ik langzaam Turkije verlaten en komt Georgië in beeld, Geweldig, kan nietwachten en tot die tijd hou ik jullie op de hoogte.

Groeten uit Divrigi..!!