Namaste, Nepalees voor 'Hallo'

Zoals de titel al doet vermoeden ben ik veilig en wel aangekomen in Katmandu, Nepal. Voor ik me uitleef met mooie verhalen over Katmandu eerst nog stukje Iran.

Laatste deel Iran omvatte onder andere Esfahan. Prachtige stad, zeer schoon vergeleken met vieze stink-Teheran, hier veel parken, water en groen. Heerlijk om hier rond te lopen, Esfahan ligt ook iets hoger, slechts 500 meter, maar toch, het zijn de kleine details die het verschil maken. Uiteraard de beroemde bruggen van Esfahan bezocht, in totaal zijn er wel 5 of 6 bruggen, maar 3 daarvan zijn echt de mooiste, de andere dienen alleen om aan de overkant te geraken. Ik trek er een middag voor uit om ze alle 3 te bezoeken, en loop uren door Esfahan. In Teheran sneeuwde het en in Esfahan stroomde er sinds lange tijd weer water onder de Si-O-Se brug door, leuk om daar nu te staan en hoewel het water nog erg bruin is, na verloop van tijd is de modder weggespoeld en is het water weer helder. Ontwerp van de bruggen ook erg mooi, rijkelijk versierd en zeer mooi in detail. De volgende dagen breng ik door met een bezoek aan het riante onderkomen van Karim Kahn, die een huis heeft laten bouwen ter grootte van een kasteel, hij zal wel goeie zaken hebben gedaan in die tijd schat ik zo. Grote binnenplaats met vijver en sinaasappel boomgaard. Volgende stop; Pars museum waarvan 2 dingen meer dan waar zijn; Het is het kleinste museum dat ik ooit bezocht hebt en het is het mooiste museum dat ik ook bezocht heb, het is ongelooflijk hoeveel mooie objecten er uit de oudheid in zo'n kleine ruimte tentoongesteld kunnen worden. Breng er dan ook ruim een uur door, helaas mag je hier geen foto's maken en probeer hier en daar wat op de foto te zetten maar de bewakers verliezen me niet uit het oog. Het Nationaal historisch Museum ontspringt de dans ook niet en 1 van de dingen die het museum zeker kenmerkt is dat er een skelet, half begraven in modder en cement is tentoongesteld. Erg grappig is dat er een lolbroek een snoeppapiertje door een kleine opening heeft weten te duwen en zodoende lag er een snoeppapiertje naast zijn schouder, erg grappig om te zien, teveel snoepen is ook niet goed voor je dacht ik nog. Verder een mooi collectie opgezette dieren uit alle delen van Iran. Verderop kom ik '40 Column Palace' tegen, groot paleis met mooie vijver en raar maar waar; Het paleis heeft maar 20 pilaren, foutje van de architect,.? Nee, de truc is om in de vijver de weerspiegeling van het paleis te bewonderen en zo zijn er dus 40 pilaren, leuk bedacht. Binnenin zeer mooie wandschilderingen van veldslagen en andere historische feiten uit de geschiedenis, je mag geen foto's nemen met flits aan, maar zonder dit zijn de foto's te donker, ik wacht totdat de bewaker zijn rondje gaat doen en flits een eind raak. Verderop de onvermijdelijke Bazaar en raak in gesprek met aardige oude man die mij meeneemt naar een drukker die met de hand patronen en motieven op kleden drukt, ziet er erg mooi uit en kan er helaas geen kopen, te groot en te zwaar om mee te nemen, laat staan naar Nederland te verzenden, Jammer, bij een volgend bezoek aan Iran zal ik er zeker een kopen. Bezoek ook nog een voormalig paleis van Koning Ali-Qaq. Helaas wordt hier druk gerenoveerd dus veel is niet toegankelijk, uitzicht op het park is wel de moeite waard. Aan de andere kant van het park een Moskee-bezoek voor de verandering en ook hier geldt, een van de kleinere die ik tot nu toe bezocht heb, maar ook een van de mooiste. Zowel binnen als buiten compleet versierd met mooie blauwe tegeltjes met motieven en mozaik. Ben wel een eind uitgekeken qua sight-seeing en loop een ticket-office in voor een kaartje voor een nachttrein naar shiraz. Vertrek 02:50. Om de tijd te doden s'avonds internet, lezen, en om 10 uur spring ik op de bus naar het station. Ik kom aan in een donker en verlaten treinstation waarvan ik letterlijk de enige passagier ben. Wel lekker rustig, kan ik nog even uurtje slapen. Als ik op een zeer oncomfortabel ijzeren bankje lig komt er een aardige medewerker op me af en zegt dat hij wel een goede plek weet om te slapen, in mijn fantasie zie ik mezelf al op een heerlijke lederen bank liggen of een oude matras op de grond, ook prima. We stoppen voor een een gebedsruimte en hij gebaart dat ik naar binnen moet komen, als hij toevallig dacht dat wij samen nog even een slaapgebedje gingen doen dan kan hij nog weleens van een koude kermis thuis komen. Uiteraard maak ik de fout door op het tapijt te gaan staan, deze fout heb ik overigens al eens eerder gemaakt, en ik weet wat sommige nu denken; Een ezel staat geen tweemaal op dezelfde tapijt; Mijn verdediging hiervoor; 26 Jaar lang kan ik gaan en staan waar ik maar wil, en opeens ligt er een stukje tapijt voor je neus van 2 vierkante meter waar je dan niet op mag staan, note; de rest van de gang was ook tapijt, wie bepaalt dan dat dat andere stuk tapijt wel heilig is,.? Beleefd trek ik mijn laarzen uit en binnen korte tijd heeft de gebedsruimte zeker een luchtverfrisser nodig. De vriendelijke man zegt dat ik hier kan slapen tot mijn trein vertrekt. En zo lig ik dan op een hoogpolig tapijt in een gebedsruimte. Om mij heen foto's en afbeeldingen van heilige figuren en vraag mij dan ook af wat Allah hier nou van zal vinden als hij te horen krijgt dat er een Christen in zijn 'Huis' heeft liggen slapen. Net als ik in slaap val valt de verlichting uit, erg jammer, ik was bijna in dromenland, had nog maar een paar Iraanse schaapjes te gaan. Dit soort stroomproblemen ben ik nu wel gewend en doe geen moeite om op te staan, gaat vanzelf weer aan. Half uur later weer stroom. Kwartier later valt het weer uit, ondertussen is er een mug die er een geslaagde poging in doet om mij uit mijn slaap te houden. Misschien is dit de manier van Allah om mij weg te krijgen hier. Om half twee weer terug in stationshal. Trein naar Shiraz geen probleem en weet er ook niet veel van, heerlijk geslapen. Op Shiraz de bus gepakt naar het centrum. Eerst visum verlengen, maar ze stoppen daar al om half twee, dus ik kan beter morgen terug komen. Op straat wordt ik aangesproken door een Iraanse jongedame. Ze nodigt mij uit voor lunch en even later zit ik in een Iraans huishouden en eet ik heerlijke kip met rijst. Geheel volgens Islamitische cultuur wordt mij vriendelijk gevraagd voor het eten mijn voeten te wassen, zo sta ik dus in een Iraanse badkamer mijn voeten te wassen, wat overigens geen kwaad kon, al was het alleen al voor de geur. S'avonds moet ik mee naar haar Universiteit waar ze Engels studeert en om 6 uur s'avonds zit ik een klas vol Iraanse studenten, erg leuke ervaring, en bovendien spreken ze goed Engels. Volgende dag op zoek naar goedkoper hostel, en loop in de stromende regen door kleine achterstraatjes. Vind een goedkoop hostel en ga direct door voor visum, iets voor Enen sta ik aan het buro van een hoge officier die zegt dat ik te weinig tijd heb om de betaling te doen bij de bank, kopies te maken etc. kan beter morgen terug komen. Ik trek alles tevoorschijn en mik het op zijn buro. 27 minuten later sta ik weer buiten en mag 7 dagen langer in Iran blijven, aardig van ze. Hak de knoop door en besluit mijn laatste dagen in Bandar Abbas door te brengen, wil gewoon wat zien van de Perzische Golf. Ik boek een nachtbus en zit die avond bij het raam met een radiator waar je een varken boven kan grillen, ik fik de tent uit hiero, probeer het zo confortabel mogelijk te maken, maar slaap maar 3 uurtjes die nacht. Gebroken in Bandar Abbas neem ik een taxi en van alle taxi's die in Iran rondrijden heb ik er 1 die geen idee heeft waar hij is, en vraagt telkens aan mij of we goed rijden, door weinig slaap ben ik wat kortaf, Ja weet ik veel, jij woont hier, niet ik..! Na eindeloze rit stap ik maar ergens uit en vind goedkoop onderkomen, voordat mijn rugzak de grond kan raken lig ik al in coma op bed. Volgende dag beetje rondlopen en wordt aangesproken door een local, samen met hem regel ik een buskaartje voor de terugreis en hij vraagt of ik bij hem wil lunchen, prima, waarom niet. Samen scheuren we door het verkeer op weg naar de visafslag. Hij koopt een grote vis die lollig genoeg niet in het plastic tasje past en zo bungelt er een halve vis uit het tasje, leuk om te zien, helemaal om te gillen is terug in de auto als hij de vis onder zijn voorstoel legt. De rest van de rit heb ik een binnenpretje; wat nou als hij een noodstop moet maken? Dan schiet die vis onder zijn voorstoel vandaan, zo onder zijn rempedaal, met alle gevolgen vandien. Leg dat maar eens uit aan de Verzekeringsmaatschappij. Hij bereidt de vis heerlijk en heb prima lunch. S'avonds doe ik een rondje over het strand en in het water liggen hier en daar oude schepen hun laatste dagen weg te roesten. De volgende dag heb ik een boot-ticket naar Qeshm Island, de boottocht was meer de moeite waard dan het eiland, maar toch genoten. Slaap 1 avond in Bandar Abbas en de volgende avond de nachtbus terug naar Shiraz, om te voorkomen dat ik weer levend gekookt wordt zit ik ditmaal in mijn t-shirt in de bus en geloof het of niet; de Airco staat hier aan en blaast je zowat uit je hemd, de rest van de nacht probeer ik het warm te krijgen, en wederom weer 3 uur geslapen. Terug in Shiraz heb ik iemand horen zeggen dat het mogelijk is om op het dak van de bazaar te komen en doe mijn best om dit te realiseren. Vraag hier en daar in de rondte maar krijg afwijzende antwoorden, zo gauw geef ik niet op en zie opeens de oplossing tot dit raadsel, een theekraampje. Ok, ik moet eerlijk zeggen het heeft mij 3 rondjes thee gekost en een half uur praten totdat ik zeg dat ik iets gehoord heb over een toegang tot het dak van de bazaar. Ik heb amper tijd mijn laatste bak thee uit te maken of men sleept mij door de bazaar naar een uithoek waar een steile stenen trap omhoog gaat naar het dak. De beheerder van de theekraam verontschuldigd zich en zegt dat hij terug moet naar zijn kraam, of ik dat erg vind? Nou; ik dacht het niet. En zo sta ik dan op het dak van de bazaar met een geweldig mooi uitzicht op Shiraz. Zit een half uur op het dak van de moskee. Bereid me voor op mijn vlucht, zakmes uit mijn rugzak etc. Om 1 uur s'nachts sta ik op Shiraz Airport en mijn vlucht gaat om 05:05. Ik raak in gesprek met een zakenman die handelt in van alles, van chocolade tot industriele deuren, hij vliegt naar Maleisië of ik mee wil, hij regelt een ticket, heel even twijfel ik, maar het past echt niet in mijn reisschema, wil Nepal en India toch echt zien. Had ik ja gezegd, dat had ik deze update vanuit Maleisië geschreven. Op Qatar tussenstop van paar uur, Daarna door naar Katmandu. De zon schijnt volop op de bergen en heb geweldig mooi bovenaanzicht van Nepal. Visum, no problem. Hotel zo gevonden. Op advies van Italiaanse dame loop ik een goed restaurant in en bestel een mega-biefstuk met groente en friet, en uiteraard na mijn periode van vasten in alcohol in Iran bestel ik een biertje, de flessen hier hebben een inhoud van 0,65 Liter, 'Now we're talking' Ondanks dat ik omval van de slaap loop ik toch Katmandu in en ga af op de keiharde live muziek en loop een cafe in op een bovenverdieping. Keiharde rockmuziek en de 0.65L flessen bier. Ik heb mijn kroeg gevonden. Wat een sfeer hier, vergeleken met deze kroeg is De Stulp een kinderdisco. Katmandu is helemaal te gek, en terwijl de muziek een poging doet om mijn oortjes te verpesten denk ik; ''Maar ik ben wel in Katmandu,,

Tot een volgende update vanuit een mooi Nepal,.

Vincent