Bij deze een update vanuit Istanbul, Turkije.

Om even het gedeelte Servië af te sluiten, hier nog een stukje tekst over Belgrado.

Na Sarajevo de trein genomen naar Belgrado, na 9 uur in de een warme coupe met m'n nieuwe Aussie maat Josh, stappen we om 10 voor half 9 s'avonds uit op Belgrado. Een kleine 20 minuten lopen en we staan voor ons hostel. Bij binnenkomst dacht ik eerst dat we per ongeluk het hilton waren binnegestapt, zo netjes, schoon en luxe.. en dat voor €6,- per nacht. Het blijken voormalige luxe appartementen geweest te zijn en nu omgebouwd naar hostel. Als ze dit nou overal hadden, even als voorbeeld; Sarajevo, Ik heb het idee dat de bedden nog gediend hebben in de 2e wereldoorlog, evenals de matrassen, de keuken verdiende geen naam, het ongedierte vierde hoogtij en de afwas iedere dag Onafhankelijksdag. verder alles dik in orde dus.

Eenmaal in het hostel pizza gehaald en de onvermijdelijke biertjes, tot half een op het balkon gezeten en heerlijk geslapen. Volgende dag vroeg de stad in. Oud fort bezocht en het militair museum. Mooi uitzicht op de Donau. Nog een poging gedaan om het culturele gedeelte te bezoeken, 1 museum niet kunnen vinden, andere gesloten i.v.m. verbouwing. We besluiten naar het station te lopen voor een kaartje naar Istanbul, me maat Josh gaat naar Budapest. S'avonds kaarten met een groep engelsen en uiteraard nog even het nachtleven van Belgrado verkennen, half 3 ''thuis'' en 6 uur er weer uit, auw.. gelukkig heb ik een slaaptrein naar Istanbul, 07;50 vertrek en om 10 uur ben ik dromenland. 24 uur in een trein is echt lang. Ik ken nu zo'n beetje iedere coupe en backpacker bij naam en afkomst. Gelukkig hebben we een stop in Sofia, Bulgarije. Vroeg slapen en om half 3 s'nachts worden we wakker gemaakt, Turkse grens, paspoort en visum controle. Gelukkig heb ik US Dollars, en zo vind ik mijzelf om kwart voor 3 op een station in the middle of nowhere in mijn korte broek. Om half 4 weer in de trein en lichtelijk hongerig, een droog bolletje en een zakje chips bieden de uitkomst. Iets voor 9 sta ik op Istanbul, geweldig, nou komen we ergens. Geld opnemen, geen idee van de koers, ik gok maar op een goed bedrag. Ik koop een goede plattegrond in het engels, ga voor een Turks ontbijt met heerlijke thee, slenter wat rond, zie een prachtig koffiehuis en duik naar binnen voor 'n bakkie. Ik ga voor hazelnoot koffie en een schaaltje Turkish delights, met het beste uitzicht ooit, op de Bosporus. Op zo'n moment is het leven buitengewoon geweldig. Ik ga in gesprek met locals en binnen no-time is mijn plattegrond een verzamelplaats van goede hot-spots, wandelroutes en meer, juist ja, dit is de manier van reizen die ik zocht, Go local, en je hebt de beste info. In de trein sprak ik eenAmerikaan die nu in Istanbul woont, voorheen in L.A. en Boston, ook geen verkeerde plaats om te wonen zeg ik, ''No man, America is boring, Istanbul is Wild'' ik ben het helemaal met hem eens, Istanbul is mijn stad, met leuke kleine cafe's & restaurantjes aan de Bosporus.

Istanbul is het eerste land waar iemand mij een hand gaf en zei; Welcome, nice to meet you. Ik Ik vindt een hostel op goed geluk, ga voor een douche en duik de straten op voor wat te eten en drinken. S'avonds versleten, maar toch nog even de winkelstraat van Istanbul op, zo levendig, zo geweldig.

Morgen weer een dag in Istanbul..!